Afgelopen week wonnen Thierry Baudet en zijn Forum voor Democratie met overdonderd succes de Provinciale Statenverkiezingen. Ik schrok me dood: een extreemrechtse vrouwenhater de populairste politicus van Nederland, dat kan toch niet waar zijn? Waar gaat het heen met Nederland?
Het is een van die dingen waarvan je denkt dat het zo belachelijk is dat het natuurlijk nooit zal gebeuren. Toen Donald Trump zich verkiesbaar stelde voor het presidentschap van Amerika vond ik dat weinig meer dan redelijk hilarisch. Er was natuurlijk no way dat een overduidelijk gestoorde, narcistische, racistische misogynist de leider van de vrije wereld kon worden. En toen werd ik op een ochtend wakker en was het toch gebeurd. Inmiddels breek ik me er al jaren het hoofd over hoe het zover heeft kunnen komen. Hoe mensen willens en wetens op zo iemand kunnen stemmen. Maar, stelde ik mezelf in ieder geval nog gerust, dat is Amerika. Ondanks het feit dat ook bij ons, hier in Nederland, het klimaat duidelijk aan het veranderen is, mensen harder worden en onverdraagzamer, zouden wij niet in die fuik van het rechts-extremisme lopen. Omdat wij slim genoeg zijn om te zien dat het dat namelijk is: rechts-extremisme. En omdat wij weten hoe verkeerd en gevaarlijk dat is. Maar tot mijn grote verbazing lijkt het wel alsof veel mensen dat niet door hebben. Of, in ieder geval, niet wíllen zien. Thierry Baudet predikt rassenzuivering en vrouwenhaat en wij zeggen: wat een topvent, die Thierry. Hij zegt tenminste waar het op staat, hij is er tenminste voor de burger. En ach, een beetje nazisme, hoe erg is dat nou helemaal?
Ten strijde voor een wit Europa
Asha ten Broeke zei het onlangs treffend in de Volkskrant: “Word wakker, de fascisten hebben gewonnen” en ze heeft gelijk. Het lijkt wel of we zitten te slapen en daarom missen wat er hier gebeurt en hoe ontzettend eng dat is. Ja, Thierry Baudet draagt een mooi pak, ziet er netjes gewassen en gestreken uit en hij gebruikt een hele hoop dure woorden omdat hij weet dat ze intelligent klinken en veel mensen ze niet echt begrijpen. Net zoals die ene man in de jaren ’30 ook deed. En ik mag toch hopen dat we allemaal nog heel goed weten wat daarvan gekomen is. Daar ging ik althans vanuit, maar nu begin ik toch te denken dat veel mensen dat vergeten zijn. Dat ze zich niet realiseren dat de bombastische, Apocalyptische speech van Baudet na zijn verkiezingszege beangstigend veel lijkt op toespraken uit het verleden. In een tijd waarin de gelijkwaardige samenleving en inclusiviteit zogenaamd hoogtij vieren, kan Thierry Baudet desondanks openlijk roepen dat hij streeft naar een wit Europa. Dat we ‘ten strijde’ moeten trekken om dat te bewerkstelligen. Ja, ik weet het niet hoor, maar ik hoor de razziatrucks in de verte al aankomen, eerlijk gezegd. Maar een groot deel van Nederland staat te juichen en doet alsof het Forum voor Democratie een onschuldige, nette, politieke partij is, ipv gewoon de wederopstanding van de Nationaal-Socialistische Beweging. Fascisten? Nee joh, niet zo aanstellen. Ons Thierry bedoelt het allemaal zo kwaad niet.
Nieuwe nazistaat
Gaan wij dan echt de Derde Wereld Oorlog meemaken? Groeien onze kinderen straks op in de nieuwe nazistaat? Ik begin het me serieus af te vragen. Als een partij als FvD zo groot kan worden in de verkiezingen, vrees ik voor de toekomst en vooral voor die van mijn kinderen. Het is tenslotte een kwestie van wachten tot de oorlog uitbreekt als je dit soort sentimenten uitdraagt, als je andere bevolkingsgroepen dusdanig demoniseert en discrimineert. Maar ipv met z’n allen op te staan en te zeggen dat we dit soort gedrag niet accepteren doen we vergoelijkend, zeggen we dat het allemaal zo erg niet is. Terwijl we juist, zoals Freek de Jonge geheel terecht zei, een vuist zouden moeten maken tegen het gedachtengoed van Baudet: “Hier is iemand aan het woord die heel goed weet wat hij zegt. Die weet wat de gevolgen en consequenties van deze reactionaire woorden kunnen zijn. Het is zaak om ons daar vastberaden over uit te spreken. Samen”. Hij raakt de kern van het issue waar zoveel mensen hun ogen voor lijken te sluiten: Baudet weet heel goed waar hij mee bezig is. Hij is geen goedwillende man die zich nou eenmaal wat bombastisch en soms politiek incorrect uitdrukt. Hij is een gevaar voor de samenleving.‘He’s a son of a bitch, but he’s our son of a bitch’ zeggen Trump-aanhangers vaak over de Amerikaanse president, als ze gevraagd wordt naar alle verkeerde dingen die hij heeft gezegd en gedaan. Alsof de paar redelijke en steekhoudende dingen die hij af en toe misschien eens zegt, compenseren voor het feit dat hij immigrantenkinderen in kooien heeft laten opsluiten en roept dat je vrouwen wel ‘by the pussy’ kan grijpen. Alsof hij niet liegt en bedriegt en bovendien een racist en een vrouwenhater is en dus, per definitie, een slecht mens. Net als Thierry Baudet. Als je spreekt over een ‘boreale samenleving’, als je zegt dat vrouwen graag verkracht en ‘overmand’ willen worden, als je oproept om ‘naar het front’ te komen om te helpen de maatschappij te ‘zuiveren’, dan ben je een slecht mens. En op slechte mensen stem je niet. Ook niet als ze ook goede dingen zeggen. Tegen slechte mensen kom je in opstand.
Vertrouwen kwijt
Ik snap dat mensen in Nederland ontevreden zijn en kwaad. Ik snap dat mensen er klaar mee zijn. Met de stijgende zorgkosten, de steeds groter wordende problemen op de huizenmarkt. Met alle aanslagen van de laatste jaren. De stagnerende lonen en de alsmaar dalende koopkracht. Ik snap het. Ik ben daar ook klaar mee. Ik vind ook dat de huidige politiek, het ‘establishment’ zoals dat tegenwoordig vaak met een vies gezicht wordt uitgesproken, het goed verkloot heeft. Ook ik ben mijn vertrouwen in de politiek helemaal kwijt. Dat wil wat zeggen, voor een kind van een politicus die deel uitmaakte van dat establishment en die haar hele leven lang niets anders heeft gehoord dan hoe goed dat gedachtengoed en die politieke koers waren. Ik snap de frustratie. Maar wat ik niet snap is dat je je dan maar achter iemand schaart die openlijk tornt aan de rechten van de mens. En dat je dan vervolgens ook nog doet alsof dat allemaal wel meevalt. We weten allemaal best dat het helemaal niet meevalt. Als we blijven doen alsof we dat niet zien, dan komen we straks, als we ‘s ochtends onze kinderen naar school brengen, hun vroegere, niet-witte klasgenootjes tegen met een embleem op hun jasjes genaaid. En wat doen wij dan? Draaien we ons hoofd weg en zeggen we later: wir haben es nicht gewußt? Terwijl we het natuurlijk heel goed wisten.
Hoe vertel je je kinderen dat er iemand de baas is die mensen die er een beetje anders uitzien, of die iets anders geloven, haat en weg wil hebben? Hoe vertel je je dochters dat iemand die zegt dat zij geen rechten hebben, minderwaardig zijn, de dienst uitmaakt? En vooral: hoe vertel je je kinderen dat dat komt omdat wij, hun ouders dus, zo iemand in het zadel geholpen hebben? Hoe gaan we dat aan hen verantwoorden, als ze later vragen hebben? Als ze bij ons komen en ons vragen hoe we ze dat in godsnaam hebben kunnen aandoen? Dat zullen ze namelijk doen als we de koers die we nu varen doorzetten. Omdat zij degenen zullen zijn die er de slachtoffers van worden. Zij zullen degenen zijn die getroffen worden door de horror die hen die ons voorgingen ook al eens hebben moeten doormaken. En dat zal dan onze schuld zijn. Omdat wij zo verwend zijn geraakt dat we niet meer weten wat we hebben en vooral ook wat je kwijtraakt als je daadwerkelijk aan dat zo gelauwerde front van Baudet komt te staan. En het daarom dus voor lief nemen. Mensen, alsjeblieft, wordt wakker en hoor de voetstappen van de fascisten door de straten galmen. Kijk naar buiten en realiseer je dat je dit beeld al eerder hebt gezien, al was het misschien alleen maar in je geschiedenisboek op school. Wil je je kinderen later kunnen vertellen dat je ervoor gezorgd hebt dat hun wereld niet in brand kwam te staan, of wil je ze laten salueren terwijl hun klasgenootjes op de trein gezet worden? Ik weet wel wat de juiste keus is. En laten we eerlijk zijn: dat weten we eigenlijk allemaal. Heil Thierry? De enige juiste reactie daarop is: dacht het nie.