‘Als we nu even volhouden is het gauw voorbij’ en ‘hoe moeilijk is het om je gewoon even aan de regels te houden?’. Dat is wat veel mensen roepen als het gaat om het coronabeleid. Maar het gaat niet om nu, het gaat om straks. ‘Geen zorgen voor de dag van morgen’ gaat in dit geval niet op.
Sinds ik mij uitspreek tegen het coronabeleid krijg ik geregeld reacties van mensen die daar moeite mee hebben. Ze vinden mij ‘egoïstisch’. Ik ‘denk alleen maar aan mezelf’ en ik heb het ‘duidelijk niet begrepen’. Wat mij opvalt is dat al die mensen roepen dat het ‘zo voorbij’ is, als we ons gewoon allemaal aan de maatregelen houden. Dat het toch een kleine moeite is om een tijdje wat vrijheden en privileges op te geven. Want dan wordt daarna ‘alles weer normaal’. Ik ben daar oprecht verbaasd over. Daar gaat het namelijk helemaal niet om. Natuurlijk is het een kleine moeite om even wat in te leveren. Sterker nog, al moet het vijf jaar lang, dan zou ik daar nog geen moeite mee hebben. Als het logisch was en vooral ook: zin had. Maar dat heeft het niet. Omdat het op deze manier niet ‘voorbij’ gaat. Het wordt niet meer normaal. Sterker nog, op deze manier komen we hier nooit meer uit.
Die ‘diepe zakken’ zijn leeg
Laat ik, nogmaals, iedereen gerust stellen: ik houd mij netjes aan de regels. En dat blijf ik doen. Maar ik ben het er niet mee eens. Niet omdat ik egoïstisch ben, maar juíst omdat ik niet alleen maar aan mijzelf denk. Ik maak mij grote zorgen om de toekomst. Niet om mijn toekomst, maar om ónze toekomst. Die ziet er namelijk niet rooskleurig uit als we zo doorgaan. Mag ik de mensen die denken dat het ‘zo voorbij’ is even vragen: hoe dan? Kunnen jullie mij uitleggen hoe jullie dat voor je zien? Dat virus gaat niet meer weg. Dus gaan we dan de komende jaren om de zoveel tijd in lockdown als het weer oplaait? Dat zal het namelijk doen, iedere keer als we weer uít een lockdown komen. En die zogenaamd zo ‘diepe zakken’ van minister Hoekstra, die zijn inmiddels wel zo goed als leeg. Dus hoe gaan we de economische klappen van die lockdowns opvangen? Kunnen jullie mij uitleggen hoe we de faillissementen en de daarbij behorende massa-ontslagen gaan opvangen? Hoe we de psychische,- en de jeugdzorg, waar nu al structureel te weinig geld voor is, nog gaan betalen? En de zorg, waar de hele tijd zo moralistisch naar verwezen wordt als je het waagt kritiek te hebben bij de maatregelen, waren jullie vergeten dat we daar al jaren met een capaciteitsprobleem zitten, omdat het kabinet naar eigen zeggen geen extra geld meer heeft voor die sector? Mag ik even weten hoe we dat straks überhaupt nog gaan betalen? En wat doen we als er een virus opduikt dat wel de mortaliteit van bijvoorbeeld Ebola heeft? Hoe gaan we ons daartegen beschermen als de staatskas leeg is? Dát is waar het echt om gaat, dat is waar de mensen die zich uitspreken tegen de maatregelen zich zorgen over maken. Over jouw toekomst dus. Want die staat op het spel.
Niet alleen vanuit je eigen perspectief
Regeren is vooral ook vooruit zien en ik vind het verbijsterend dat zo weinig mensen niet verder kijken dan hun neus lang is. En om dan maar even de knuppel in het hoenderhok te gooien: is dát nou juist niet egoïstisch? Om alleen maar naar het nu te kijken, en vanuit je eigen perspectief te redeneren? Tenslotte is dat wat er gebeurt. Maar vergis je niet: de komende jaren zullen grote groepen mensen in aanzienlijke problemen komen als we nu zo doorgaan. Vooral ook die kwetsbare mensen, waar iedereen het nu in hun eigen ogen zo barmhartig voor opneemt. Deze mensen zijn de eersten die straks ten onder gaan, omdat we de maatschappij op slot hebben gegooid door de levens van mensen die hem moeten dragen in te perken. De ouderen, de kinderen, de zieken, en de zwakken. Zij zullen de grootste slachtoffers zijn van het coronabeleid zoals dat nu gevoerd wordt. Simpelweg omdat we helemaal niet aan hen en wat zij nodig hebben gedacht hebben. Hoe ironisch.
Vicieuze cirkel
Beste mensen, word eens wakker en realiseer je dat het een droom is om te doen alsof we de coronacrisis bezweren met nog een paar maanden maatregelen. We draaien in een vicieuze cirkel rond waar we steeds moeilijker nog uit gaan komen. Kijk nou eens niet alleen naar vandaag, maar vooral ook naar morgen. Vraag je nou eens af hoe morgen eruit gaat zien als er geen geld meer is. Dat geld, die economie, waar zoveel mensen van roepen dat die ondergeschikt zijn aan volksgezondheid en mensenlevens, gaan juist daarover. Het wordt niet meer normaal, als we niet normaal gaan doen. Als we niet realistisch zijn en alleen aan korte termijn denken blijven doen. Denken aan de toekomst is niet egoïstisch, het is het enige verstandige om te doen. En altruïstisch bovendien. Omdat denken aan de toekomst van de maatschappij vooral gaat over de levens van anderen, ipv over dat van jouzelf. Voor mij persoonlijk, op dit moment, maken al die maatregelen niet zo vreselijk veel uit. En inderdaad, zoveel moeite is het niet. Maar voor mijn kinderen en die van jou, voor mijn ouders en die van jou en voor al die mensen in de samenleving die hulpbehoevend zijn op wat voor manier dan ook, gaat dit beleid straks een groot verschil maken. In negatieve zin. Ik red me wel. En jij waarschijnlijk ook. Maar het gaat dus niet zozeer om ons. Het gaat om iedereen. En als je nou eens verder zou kijken dan je eigen neus lang is, misschien dat je dan zou zien dat er nog heel grote wereld is, buiten de jouwe.
Beste Vala,
Ik heb bewondering voor de heldere manier waarop je je standpunt verwoordt, en ook voor je brede blik (in andere artikelen belicht je hoe deze periode óók is) en ik vraag me af of je ook ideeën hebt over hoe het dan wel zou moeten. Niet dat ik jou de ongemakkelijke rol van expert op dit gebied wil toebedelen, maar omdat ik het uitzichtloze van deze situatie herken (en ik niet denk dat een vaccin de heilige graal zal zijn). Ik kom echter niet verder dan: zolang ernstig zieken (corona of anders) maar niet in onmenselijke omstandigheden op elkaar gestapeld in de gang van het ziekenhuis hoeven te sterven, wat (volgens mij) het doemscenario is van de reden waarom we de besmettingen als samenleving willen spreiden. Ik ben zoekende in mijn meningsvorming (en van nature en uit overtuiging open minded), ik herken veel van mezelf in jouw schrijven en lach om je peuterartikelen tot de tranen over mijn wangen rollen, dus ik dacht: misschien kun je me nog een stukje meenemen in je gedachtegang. Groetjes van Kim.
Dag Kim,
Dank voor je reactie. ‘Hoe dan wel?’ is natuurlijk een terechte vraag. Uiteraard heb ik ook de wijsheid niet in pacht en dit blijft een situatie waarin er nooit een oplossing is is die ideaal is. Maar, ik denk dat we er beter aan doen om ons te richten op het specifiek beschermen van de kwetsbare groep, waarbij de overheid dit dan ook maximaal faciliteert. Dus, dan denk ik bijvoorbeeld aan het opzetten van een boodschappenservice voor mensen in de risicogroep, zodat zij zelf niet meer naar de supermarkt hoeven. Medische zorg aan huis leveren voor alles waarbij dat maar enigszins mogelijk is. Het gratis verstrekken van beschermingsmiddelen zoals mondkapjes aan deze groep. Speciale reisuurtjes in het OV, of misschien zelfs taxi-services opzetten voor deze mensen. Dit soort dingen. En daarnaast: de eigen keuze van deze mensen respecteren. Er zijn bijvoorbeeld veel ouderen die zich helemaal niet willen afzonderen. Die hun laatste jaren helemaal niet in isolatie willen doorbrengen. Die wens moet ook gerespecteerd worden.
Bovendien, mijn grootste zorg: als we doorgaan zoals we nu doen is het geld straks op. Dan kunnen we al die kwetsbare mensen dus sowieso niet meer beschermen, niet tegen een virus, nergens tegen. De beste bescherming voor deze mensen is ervoor te zorgen dat de maatschappij zoveel mogelijk draaiende blijft, zodat de sterkere schouders hen straks ook nog kunnen dragen.
Daarnaast, we hebben hier te maken met een virus met een zeer lage mortaliteit. In mijn optiek zijn de maatregelen daarom buitenproportioneel. Wanneer je te maken hebt met een virus zoals bijvoorbeeld Ebola is het logisch dat je rigoureuze maatregelen neemt, bij een virus zoals dit niet. Het gaat om balans en die balans is er nu niet. Wie oud en/of kwetsbaar is weet dat. Dat betekent dus dat je ook weet dat je meer risico loopt als er een virus rondwaart (of, gewoon in de herfst/winter). Dan is het dus voor een groot deel aan jou als individu om zelf een afweging te maken wat voor jou verstandig is en/of goed voelt en wat niet. Maar de hele maatschappij stil leggen voor de zeer kleine groep die hier daadwerkelijk gevaar van loopt is een heel rare en bovendien zeer schadelijke keuze. Voor alle mensen.