In de strijd tegen het coronavirus moeten we in quarantaine, mondkapjes op, alles desinfecteren, thuiswerken, verkouden kinderen thuishouden; de lijst met ingrijpende maatregelen is enorm. Maar hoe zit het eigenlijk met de simpelste remedie: gezond leven?
Al snel was duidelijk dat veruit de meeste mensen die ernstig ziek worden van het coronavirus mensen zijn met wiens gezondheid het al niet best gesteld is. Natuurlijk zijn er uitzonderingen en worden soms ook jonge, totaal gezonde mensen ziek en dat is bijzonder naar. Maar de meeste mensen bij wie een infectie heftig verloopt zijn oud en daardoor van nature al verzwakt, of er is onderliggend lijden, zoals overgewicht, diabetes, hoge bloeddruk, hartfalen of andere aanzienlijke gezondheidsproblemen. Als je er dan een vervelend virus overheen krijgt is het niet gek dat je lichaam er de brui aan geeft. De meeste van deze aandoeningen zijn zogenaamde ‘welvaartsziekten’, uitwassen van onze moderne leefstijl, waarbij we teveel eten en drinken, te weinig bewegen en voornamelijk binnen zitten. Het is mijns inziens dan ook een simpele optelsom: zieke mensen + corona = nog ziekere mensen. 1 + 1 is tenslotte nog altijd 2. Maar ipv met die simpele berekening dit wereldwijde probleem op te lossen, gaan we er allerlei ingewikkelde formules op loslaten. Terwijl de uitkomst van het vraagstuk mijns inziens eenvoudig is: mensen, ga gezonder leven.
Op je luie reet
We horen al maandenlang van alles over allerlei ingewikkelde manieren om het coronavirus te bestrijden. De hele maatschappij wordt overhoop gehaald, er wordt verregaand ingegrepen in het zorgstelsel, er worden miljoenen uitgegeven aan onderzoek, medicijnen en vaccins. Maar we horen niks over de meest effectieve manier om het virus, en eigenlijk alle virussen, te bestrijden: zorgen dat je niet ziek wordt. Makkelijk praten, denk je dan misschien en inderdaad, dat klopt. Omdat het ook makkelijk ís. Iedereen weet wat je moet doen om gezond te blijven. Iedereen weet dat je groenten moet eten en niet zoveel vlees en bewerkt voedsel. Iedereen weet dat roken slecht voor je is en alcohol ook. Dat van alleen maar binnen op je luie reet zitten je longinhoud niet groter en je vetpercentage niet kleiner worden. Je hoeft geen arts te zijn om te weten wat het beste medicijn is tegen alle ziektes: een goed afweersysteem. Maar in plaats van die kennis te gebruiken, zijn we liever lui dan moe. We storten ons liever in een economische recessie, gebruiken liever een van gemeenschapsgeld duurbetaald medicijn en laten ons liever intuberen op de intensive care, dan dat we ons wijntje en onze diepvriespizza laten staan en onze obese lijven naar buiten slepen voor een rondje hardlopen.
Eén lichaam, één leven
In Trouw pleitte intensivist Eric van de Visse onlangs eindelijk ook voor preventie, ipv genezing. Ik vraag me al veel langer af waarom we daar zo weinig over horen. Zelf ben ik geen healthfreak en geen fitgirl. Ik eet niet vegan en ik drink in het weekend graag een glaasje wijn. Koolhydraten zijn mijn beste vrienden. Maar ik let wel op mijn leefstijl. Dat heb ik altijd gedaan, gewoon omdat ik maar één lichaam en één leven heb en je daar dus zuinig op moet zijn. Ik sport vier keer in de week, ook al heb ik er een bloedhekel aan, en ga zoveel mogelijk naar buiten. Ik houd mijn gewicht in de gaten, want overgewicht hebben zonder medische oorzaak is onzin. Sinds de coronacrisis let ik nog wat beter dan normaal op mijn gezondheid en probeer ik mijn immuunsysteem voor zover dat mogelijk is extra te boosten. Dat is niet moeilijk, met een stronkje broccoli en een avondwandelingetje extra ben je er al. Als we dat nou allemaal eens zouden doen, mogen we straks gewoon weer zonder spatschermen het terras op en kunnen misschien ook eindelijk de zorgpremies omlaag.
Niet moeilijk
Nu de regering de coronaspoedwet toch aan het herzien is, kunnen ze het net zo goed helemaal over een andere boeg gooien. Weg met de verplichte mondkapjes en de anderhalvemetermaatregel en ipv daarvan alle burgers verplicht minstens drie keer per week sporten. Ipv een corona-app, iedereen een chip onder de huid die meet hoe vaak en hoe lang je buiten bent. Accijnzen op voedingsmiddelen met teveel zout en suiker en op tabak en alcohol. Om maar met een ander overheidsorgaan te spreken: leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker. Want zo moeilijk is het niet. En als we dan toch bezig zijn een dictatuur te worden, dan maar liever een gezónde dictatuur.