Na ruim een half jaar coronacrisis, ‘intelligente lockdown’ en allerhande maatregelen, is er nog steeds geen zicht op de toekomst. Ik begin mij af te vragen of de routekaart op het corona dashboard soms stuk is, want waarom gaan we nergens heen?
Toen Mark Rutte in maart zijn ‘intelligente lockdown’ afkondigde, maakten mijn man en ik een inschatting. In de zomer zou de exitstrategie worden ingezet en medio september zou het normale leven zich weer zo ongeveer hervat hebben. Inmiddels is het september, zitten we nog steeds gevangen in de coronahoudgreep en lijkt het er niet op dat Mark en Hugo van plan zijn ons binnenkort los te laten. Sterker nog, ze trekken de teugels alleen maar weer strakker aan. Wanneer ze die laten vieren en wat daarvoor nodig is? Wie het weet, mag het zeggen. Maar dat is dus het punt: niemand lijkt daar iets over te kunnen zeggen.
Flatten the curve
‘Flatten the curve‘; dat was volgens mij het doel van de maatregelen. Ondertussen is die curve zo plat als een dubbeltje. Er liggen nauwelijks nog mensen met COVID-19 in het ziekenhuis, op de IC’s tsjirpen de krekels en het aantal besmettingen is en blijft laag. Ja, de positieve testen nemen toe, maar een positieve test betekent niet dat je ook daadwerkelijk besmet en/of ziek bent, of zal worden, en bovendien valt er op de betrouwbaarheid van die testen nogal wat af te dingen, dus de vraag is wat die stijging in ‘besmettingen’ nou eigenlijk zegt. Desondanks moeten we van de overheid nog altijd thuis blijven werken, wordt de horeca,- en de evenementenindustrie aan steeds grotere banden gelegd, mogen we in ons eigen huis maar een gelimiteerd aantal mensen ontvangen en worden kinderen met snotneuzen per direct van school geweerd. Waar is het perspectief, vraag ik mij af. Wat zijn nou eigenlijk de criteria voor een corona-exit? Zijn die er eigenlijk wel? Of is dit een impasse waar we nooit meer uitkomen?
Patstelling
Als de besmettingen stijgen, moeten we ons aan de maatregelen houden, aldus de overheid, want die zorgen ervoor dat we het virus de kop indrukken. Maar als het goed gaat, komt dat door de maatregelen, en moeten we ons daar vooral óók aan blijven houden, aldus diezelfde overheid. Volgens mij noem je dat een patstelling. Want zo draaien we dus eindeloos in hetzelfde cirkeltje rond. Ik mag dientengevolge toch aannemen dat de overheid gronden heeft bepaald waarop het geoorloofd is om de maatregelen te versoepelen en/of af te schaffen. Want als deze cirkelredenering het enige beleid is, dan leven we dus voor altijd in de corona-samenleving.
Verkeerde afslag
Beste Mark en Hugo, waarheen leidt de weg, die wij moeten gaan? Jullie zijn nou eenmaal degenen die de route uitstippelen, maar ik krijg het idee dat jullie ergens onderweg een verkeerde afslag hebben genomen. Hee, die boom, hadden we die niet al eerder gezien? Goed crisismanagement is inderdaad voor een deel ad hoc reageren, maar het is vooral ook lange termijn denken en anticiperen op de toekomst. Die toekomst ziet er niet zo rooskleurig uit als we niet serieus gaan nadenken over een exitstrategie. Dan krijgt er namelijk weliswaar niemand meer Corona, maar dat betekent niet dat we geen pandemie meer hebben. Dan krijgen we namelijk een hongerpademie, een zorgpandemie, een economische pandemie en een sociale pandemie. En die sterftecijfers gaat zelfs de intelligentste lockdown niet meer drukken.
Kop
Wanneer is genoeg, genoeg? Wanneer is het doel bereikt? Een route lopen zonder bestemming is tenslotte nogal nutteloos. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden, maar laten we er dan ondertussen wel gewoon eentje kiezen, zodat we uiteindelijk ook op de plaats van bestemming uitkomen. Zet de GPS op dat corona dashboard dus eens even aan, jongens, misschien komen we dan eindelijk eens ergens. De file is tenslotte inmiddels opgelost, dus het is nu tijd om door te rijden.