Opeens duiken er overal genderneutrale kinderen op. Kinderen die zich uit eigen beweging afzetten tegen maatschappelijk opgelegde rolpatronen. Kleine meisjes met gemillimeterd haar en jongetjes die in een prinsessenjurk naar school gaan. Dat willen ze zelf, aldus hun ouders, dus dat moeten we steunen. Bullshit. Kinderen willen ook snoep als avondeten. Maar dat wil niet zeggen dat we daarin mee moeten gaan.
Onlangs ontstond er ophef omtrent een foto van actrice Jaime King, die samen met haar zoon over de rode loper ging tijdens de première van The Incredibles. De 4-jarige James had lang haar, droeg een roze prinsessenjurk en had zo door kunnen gaan voor een meisje. King kreeg weliswaar kritiek nav deze foto, maar die werd door het steeds groter groeiende leger van de Progressieve Politiek Correctheid (ik verwacht de officiële oprichting van de PPC ieder moment) direct neergeslagen als weinig meer dan bekrompenheid en achterhaald seksisme. Net zoals de kritiek die Justin Timberlake kreeg na het plaatsen van een foto van zijn zoon Silas met een bos lange pijpenkrullen en een nogal meisjesachtig broekpakje. Deze jongetjes wilden dit tenslotte zélf, was het verweer van de beroemde ouders en hun moralistische achterban. Deze jongetjes waren wars van genderstereotypen, identificeerden zich niet met hun sekse, maar waren gewoon méns. Zo mooi, zo puur, daar zouden we allemaal een voorbeeld aan kunnen nemen. Want het maakt niet uit hoe je eruit ziet, het gaat om wat er in je hartje zit. Ja, beste mensen, prachtig allemaal en zo pedagogisch verantwoord ook. Maar vooral je reinste onzin natuurlijk. Want je zoon in een prinsessenjurk de rode loper op sturen, dat is gewoon kindermishandeling.
Modernistisch doorgeschoten ouderschap
Ik zal wel weer digitaal gestenigd worden, maar ik vind dat genderneutrale opvoedgedoe van de laatste tijd bespottelijk en weinig meer dan een uiting van modernistisch doorgeschoten ouderschap van mensen die de grip op de realiteit een beetje kwijt zijn. Het zal best zo zijn dat veel kleine jongetjes soms een jurk aan willen omdat ze dat mooi vinden. Mijn eigen zoon heeft ook zo’n fase gehad. En er zijn inderdaad genoeg meisjes die het liefst broeken dragen, kort haar willen en ipv Barbies liever een doos Nexo Knights Lego voor hun verjaardag hebben. Wederom: ik heb er zelf zo eentje thuis zitten. Maar dat betekent nog niet dat het genderneutrale kinderen zijn. De meeste kinderen zijn namelijk helemaal niet genderneutraal, de meeste kinderen zijn zelfs behoorlijk genderspecifiek. Slechts vier procent van de bevolking voelt zich noch man, noch vrouw. De rest identificeert zich wel degelijk met hun sekse. Gewoon, helemaal uit zichzelf, omdat ze nou eenmaal een jongen of een meisje zijn. Dat is geen indoctrinatie van militante seksisten die kinderen in roze of blauwe hokjes proberen te duwen om ze te onderwerpen aan een achterhaalde genderdictatuur, dat is gewoon de biologie. Doen alsof dat niet zo is, is van hetzelfde kaliber als het ontkennen van de evolutietheorie. En dat is, tja, ik kan het niet anders zeggen, best wel dom.
Kinderen weten niet wat goed voor ze is
Daarnaast, en veel belangrijker nog, hebben we het hier over kinderen. En kinderen willen een heleboel dingen. Ze willen het liefst snoep als avondeten. Ze willen laat naar bed. Ze willen uit het raam springen om te kijken of ze kunnen vliegen. Allemaal dingen die we ze niet laten doen, omdat dat niet goed voor ze is. Omdat kinderen nou eenmaal niet wéten wat goed voor ze is. Omdat ze heel veel gewoon nog niet begrijpen. Dat is niet erg, want daar zijn wij, de ouders, voor. Om ze te behoeden voor gevaar en voor dingen waar ze later spijt van krijgen. Het zal best zo zijn dat het zoontje van Jaime King graag in zijn roze jurk naar die première wilde. Hij snapt namelijk helemaal niet wat er op zo’n gelegenheid gebeurt. Dat hij gefotografeerd wordt en dat die foto’s vervolgens de hele wereld over gaan. Wat hij ook niet snapt is dat de kans aanzienlijk is dat hij over niet al te lange tijd helemaal geen jurken meer aan wil. En dat hij zich dan wellicht zal schamen voor hoe hij er toen uitzag. Dat al zijn vrienden die foto zullen zien. Dat die foto hem z’n leven lang zal blijven achtervolgen. Dat weet hij nu allemaal niet. Maar zijn moeder weet het wel. Zijn moeder weet dat hij nu voor altijd dat jongetje in die jurk zal blijven. Of hij dat nou leuk vindt of niet. En toch koos ze ervoor haar zoon daaraan te onderwerpen. Waarom? Heel simpel: niet omdat haar zoon zo enorm genderneutraal is, maar omdat zíj daarmee goeie sier wilde maken.
Naar alle waarschijnlijkheid is je kind niet genderneutraal
Dat is mijn voornaamste bezwaar in deze kwestie: niet dat ik er iets op tegen heb dat een jongen in een jurk loopt, of een meisje alleen met autootjes wil spelen. Dat zal me aan mijn reet roesten. Laten we onze kinderen vooral leren dat ze mogen zijn wie ze willen zijn en later mogen worden wie en wat ze willen worden. Leer je dochter dat ze loodgieter mag worden als dat haar ambitie is. Of minister-president. Doe je zoon op je ballet als hij dat graag wil en steun hem als hij later thuis voor de kinderen wil zorgen, terwijl zijn vrouw (of man natuurlijk) uit werken gaat. En laat hem zich vooral thuis, bij oma, of op de opvang lekker verkleden als-ie dat wil. Koop een Elsajurk voor hem, geef hem een pop en vlecht zijn haar. Maar nee, hij hoeft niet als Princess Twinkletoes naar school. Hij is namelijk geen meisje en nee, hij is met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ook niet genderneutraal. Echt niet. Je piemel of je vagina definieert je niet. Natuurlijk niet. Maar een jongetje dat een prinsessenfase heeft hoeft niet gelijk een maatschappelijk boegbeeld te worden, omdat z’n ouders willen laten zien hoe ontzettend vooruitstrevend ze zijn en verlegen zitten om extra volgers op Instagram. Dus zullen we gewoon even ophouden met onze kinderen de speelballen te maken van een maatschappelijk issue (of beter gezegd: een hype) dat de meeste kinderen zelf, de personen waar al deze heisa om gemaakt wordt en wiens belangen wij als volwassenen daarmee zogenaamd zo ontzettend behartigen, helemaal niet boeit? Je kleuterzoon ten overstaan van de hele wereld in een jurk over de rode loper sleuren heeft niks te maken met emancipatie en respect. Het is een narcistische actie van een moeder die haar kind inzet om een populistisch statement te maken waar ze zelf beter van wordt. En omdat tegenwoordig de meeste mensen liever met de meute mee lullen dan aan de politiek incorrecte schandpaal te worden genageld, worden dit soort acties niet meer neergezet als wat ze zijn: bullshit.
Genderneutrale mensen bestaan. Genderneutrale kinderen bestaan. En die moeten te allen tijde geaccepteerd worden en de mogelijkheid krijgen zich te uiten zoals zij dat willen. Voelt jouw kind zich echt geen jongen en geen meisje? Alsjeblieft, accepteer je kind dan precies zoals het is en laat het de eigen identiteit vormgeven zoals dat voor jouw kind passend is. Net zoals de wereld om dat kind heen dat dan zou moeten doen. Maar dat jouw zoon graag de Barbies van z’n zus aankleedt en er niet bij stilstaat dat hij al een half jaar niet naar de kapper is geweest betekent niet dat-ie dús genderneutraal is, dat jouw kind daarmee een bewuste keuze heeft gemaakt mbt z’n identiteit en dat je hem dus maar op de Elsa-hakken van z’n zus naar de speeltuin moet laten gaan. Het is hoogstwaarschijnlijk gewoon een fase. Net zoals het feit dat je kind geen groenten wil eten. Het gaat waarschijnlijk over. En tot die tijd moet jij er als ouder voor zorgen dat je kind de ruimte krijgt om die fase door te maken, zonder dat het er schade van ondervindt. Dus dwing je het af en toe om toch die groenten te eten. Niet om je kind in een conservatief maatschappelijk keurslijf te duwen, maar omdat het anders scheurbuik krijgt. Dat weet je kind nu nog niet, maar jij weet het wel. Net zo goed als jij weet dat je zoon er in de toekomst waarschijnlijk van zal balen als hij er op de helft van z’n schoolfoto’s uitziet als een meisje. Trek je zoon dus gewoon een broek aan naar school en gooi hem niet als Mega Mindy op Instagram omdat dat tegenwoordig bon ton is onder de moderne ouders. Later zal hij je er dankbaar voor zijn.