Als je geluk hebt, krijg je zo’n kind dat snel doorslaapt. Maar voor de meeste kinderen is de kunst van het slapen, nou ja, echt een kunst dus. Die ze de eerste jaren bedroevend slecht beheersen. Dat heeft grote gevolgen. Voor jou vooral. Want dit gebeurt er dan:
* Je wordt bang van het donker.
Niet ín het donker dus, maar ván het donker. Omdat je weet: als de duisternis valt begint de ellende weer. Overdag gaat het nog wel, dan is het allemaal nog leuk en gezellig met je kind en zolang er genoeg koffie is, kom je de dag wel door. Maar dan valt de avond en begint je bloeddruk op te lopen. In het verschiet liggen namelijk uren van wiegen, rondjes lopen, voeden en smeken of je kind alsjeblieft wil gaan slapen. Iedere dag bij zonsondergang krijg je dan ook last van hartkloppingen en zweetaanvallen en kun je niet anders dan je schrap zetten voor wat komen gaat. En iedere nacht weer vraag je je af wanneer het moment komt dat je er dood bij neer zal vallen. Maar dan wordt het ochtend en net als je serieus overweegt om je kind op Marktplaats te zetten, krijg je het liefste lachje van de wereld en kun je er weer tegenaan. Tot de avond valt dus.
* Je krijgt nachtelijke zenuwinzinkingen.
Als je kind voor de 20ste keer wakker wordt om onduidelijke redenen, terwijl je net welgeteld 10 minuten in slaap was kun je soms niet anders meer dan in blinde woede uitbarsten en theatraal dingen roepen als “IK. KAN. DIT. NIET. AAAAAAAAAAN!!!!!” waarna je huilend ter aarde stort en je man je vervolgens van de vloer af moet pellen. Voordeel van dergelijke breekpunten is doorgaans wel dat je man je dan met oordoppen naar de logeerkamer stuurt en die nacht het kind voor zijn rekening neemt. Een hysterische vrouw is wat de meeste mannen betreft namelijk erger dan een nacht niet slapen.
* Je zult momenten hebben dat je ergens bent en absoluut niet meer weet hoe je daar gekomen bent.
Dat je op je werk zit en je ineens realiseert dat je je niks meer kunt herinneren van de hele ochtend. Ben je nou met de fiets of met de auto naar kantoor gekomen? Wat is er de afgelopen uren gebeurd? Hoe lang ben je hier eigenlijk al? Ergens in je achterhoofd bekruipt je een onaangenaam gevoel, want kennelijk ga je zo op de automatische piloot dat je je niet eens meer bewust bent van wat je doet en wat er om je heen gebeurd. Maar tegelijkertijd weet je dat het eigenlijk een klein wonder is dat je überhaupt nog functioneert, dus denk je maar niet teveel na over het feit dat je waarschijnlijk zonder autogordel hebt gereden, of op de fiets op gevaarlijke kruispunten door minstens drie rode stoplichten bent gegaan. Je leeft nog, en dat is op dit moment het enige doel.
* Je kunt alleen nog maar praten over slaap en het gebrek daaraan.
Vroeger was slaap iets waar je niet eens over nadacht, laat staan ook maar een woord aan vuil maakte. Je kreeg het tenslotte gewoon. Nu is slaap het belangrijkste onderwerp van je leven. Al zou de Derde Wereldoorlog uitbreken, dan nog is slaap het enige waar jij het eigenlijk over wilt hebben. Iedereen in jouw omgeving weet dus ook dat je niet slaapt, hoe lang je al niet slaapt en hoe graag je weer zou willen slapen. Als je naar de supermarkt gaat, vraagt de cassière hoe je nacht is geweest en op je werk houden je collega’s een Excelsheet bij waarin per nacht je uren slaap staan genoteerd. Iedereen die vraagt hoe het met je gaat krijgt een uitgebreide verhandeling over de gradatie van je vermoeidheid op dat moment en op feesten en partijen citeer je uit het niks trivia over slaap en wat voor effect het heeft als je er te weinig van krijgt. Op den duur willen mensen niet meer met je praten, maar gelukkig ben je te moe om dat echt te merken.
* Je bent ervan overtuigd dat je binnenkort aan oververmoeidheid zult sterven.
Bijna dagelijks Google je of je kunt overlijden aan de gevolgen van slaapgebrek. Ieder vreemd gevoel in je lijf vat je op als een teken van orgaanfalen in een vergevorderd stadium ten gevolge van een ernstig slaapdelirium. Het feit dat je zult sterven door toedoen van degene aan wie jij het leven hebt geschonken vind je lastig te verkroppen en je overweegt dus ook je kind (en je man, want goed beschouwd is hij natuurlijk degene die dit allemaal veroorzaakt heeft) voor straf te onterven. Tenslotte, als jij dan ten onder moet gaan, dan toch zeker niet zonder dat er iemand voor moet boeten.