Vala’s 4-jarige dochter vindt slapen voor mietjes. Ze zal er dan ook alles aan doen om ervoor te zorgen dat haar tijd in bed tot een minimum beperkt wordt. Daarvoor heeft ze een indrukwekkend arsenaal aan allerhande goed beargumenteerde redenaties en excuses opgebouwd. Een kleine bloemlezing uit haar repertoire (waarschuwing: niet hardop lezen waar je kind bij is. Iets met een kat en spek enzo…).
Lees ook: Wat slaapgebrek met je doet…
- “Het is nog geen avond.” Wint aan effectiviteit nu het zomertijd is en het dus vaak nog lang niet donker is bij het naar bed brengen. Kan je zomaar een uur tijdswinst opleveren terwijl je moeder je probeert uit te leggen hoe het kan dat het wel degelijk avond is, ook als de zon nog aan de hemel staat.
- “Er ligt een ninja onder mijn bed.” Toegegeven, ik zou ook niet lekker liggen in de wetenschap dat er een ninja onder mijn bed bivakkeert. Echter moet ik iedere avond lullen als Brugman om dat sujet onder het peuterbed vandaan te krijgen, want hij blijkt structureel Oost-Indisch doof te zijn.
- “Ik heb mijn prinsessenpyjama niet aan.” Helemáál reden tot paniek als ook blijkt dat haar prinsessendékbed in de was zit en ze dus de nacht door moet brengen onder haar boerderijdierendekbed. As if… Er wordt pas geslapen als Assepoester in the house is. Betekent dat dat ze drie uur moet wachten tot de wasmachine klaar is, dan is ze bereid die opoffering te maken.
- “Ik moet plassen.” Waarna er eerst drie lagen aan pyjama, hemdje en onderbroek afgepeld dienen te worden, alleen maar om, eenmaal op de pot, te horen “Oh nee, toch niet.” Ben je toch weer een kwartier verder.
- “Ik moet je nog wat vertellen.” Gevolgd door 20 minuten gestamel, een hoop “Nou…” en “Eeehhhh…” om vervolgens te eindigen met: “Ik weet het eigenlijk niet meer.”
- “Mijn mond is te heet.” Serieus, wat moet je daar nou mee? De dokter bellen? Een ijsklontje halen? Het is mij in ieder geval een raadsel. Maar inderdaad, ik zou ook niet kunnen slapen met een hete mond.
- “Beertje is verdrietig.” En we kunnen de diepste zieleroerselen van Beertje niet negeren natuurlijk. Dus volgt er een uitgebreide therapie-sessie waarbij ik Beertje op mijn schoot liefdevol vraag naar wat hij op zijn pluchen hart heeft.
- “Ik weet niet waar ik over moet dromen.” Je moet tenslotte van tevoren wel een plan hebben, anders wordt het niks. De oogjes kunnen dus pas dicht na het maken van een uitgebreide droom-agenda.
- “Mijn teen jeukt.” En zelf krabben is geen optie natuurlijk. Nee, daar heb je mama voor. Een half uur lang. Tot bloedens toe voor haar part.
- “De maan schijnt.” Want halló, we weten toch allemaal dat de stand van de maan van groot belang is op hoe Zen de peuter is? Als de uitlijning van de maan niet perfect in tune is met de positie van de Kleine Beer en de zonnestand in Australië, dan vindt de peuter geen rust.
- “Mijn kamer ruikt anders.” Waarnáár dan, daar kan ze zelf ook het kleine vingertje niet precies op leggen. Maar het is wel zaak dat de oorzaak van de mysterieuze geur opgespoord wordt.
- “Ik kan niet slapen als jij niet slaapt.” De toezegging dat mama straks ook echt gaat slapen, is natuurlijk niet voldoende. Je kind moet het zíen, actief beleven. Pas als jij je op de koude vloer oprolt, als een soort geslagen hond naast het peuterbedje, is er bereidheid wellicht één oog dicht te doen.
- “Mijn broertje moet eerst slapen.” Want stel je voor dat je als eerste in dromenland aankomt… Je moet natuurlijk wel fashionably late zijn.
- “Mijn haar zit niet goed.” Tja, je bent een echte vrouw, of je bent het niet natuurlijk. Met coupe ramp naar bed is niet im frage. En we weten allemaal hoe lang een vrouw voor de spiegel kan staan…
- “Mijn kussen is te koud.” En denk vooral niet dat je slim bent door het kussen een half uur van tevoren op de verwarming te leggen. Daarna is het namelijk te warm.
- “We hebben bloemkool gegeten.” Ja, dús? Maar dat spreekt voor zich. Blijkbaar. Ofzo.
- “Ik moet de juf bellen.” Dat de juf doorgaans niet op school is om 20.00 uur ‘s avonds is wat het kind betreft geen steekhoudende reden om niet te bellen. En nee, het kan dus écht niet wachten tot morgen.
- “Mijn verlanglijstje is nog niet af.” Maakt niet uit dat ze pas over ruim driekwart jaar jarig is, als de nieuwste Barbie niet NU op die lijst komt, wordt het een nacht waar zelfs de meest doorgewinterde nachtbrakende student nog van in een delirium zou raken.
- “Ik heb pijn.” Gewoon, in het algemeen, zeg maar. In je buik? Ja. In je hoofd? Ja. In je Achillespees? Ja. Zal mama je een Sinasprilletje geven, zodat je lekker kunt slapen? Neee, hoeft niet, hoor mama. Ja, echt een bikkel, die dochter van mij.
- “Ik wil een góeie kus.” En er kan zomaar twee uur overheen gaan voor je de kunst van het perfecte kussen onder de knie hebt. Iedere avond weer.
- “Ik hou niet van slapen.” Dat is natuurlijk eigenlijk helemaal geen legitieme reden, maar gewoon een grove belediging aan het adres van slaap. Maar zie dat je kind maar eens duidelijk te maken.